Μπερδεμένη. Παράξενη. Απαισιόδοξη. Αυτή είναι η αιώνια φύση της σχέσης μεταξύ Βρετανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη. Δυόμιση χρόνια μετά που το 52% του βρετανικού έθνους ψήφισε υπέρ του Brexit, οι συζητήσεις γύρω από αυτό έχουν γίνει ένας εφιάλτης αντεγκλήσεων, ανεπίλυτων παραδόξων και κοινοβουλευτικού πανικού.
Πώς μπορεί κάποιος να μετατρέψει όλο αυτό το χάος σε ταινία – και μάλιστα καλή;
[Συνεχίστε την ανάγνωση κάνοντας Δωρεάν Εγγραφή]
Βοηθάει, βέβαια, το γεγονός ότι σκηνοθέτης της ταινίας Brexit είναι ο Toby Haynes, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνει εφιαλτικά σενάρια αντίστοιχης έντασης (Black Mirror και Sherlock). Και, αν και ο πρωταγωνιστής Benedict Cumberbatch είναι πραγματικά σαγηνευτικός, ο άνθρωπος που καταφέρνει να δημιουργήσει μαγεία από μία καταστροφή είναι ο θεατρικός συγγραφέας James Graham, ο οποίος υπογράφει το σενάριο.
Ο Graham φημίζεται για την ικανότητά του να αναπαράγει καθοριστικές στιγμές του παρελθόντος. Με το Brexit απέδειξε ότι μπορεί να γράφει ιστορία σε πραγματικό χρόνο, κλείνοντας τα αυτιά του στον θόρυβο και εστιάζοντας στα πιο καίρια σημεία της ιστορίας.
Όπως δηλώνει ο ίδιος, αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. “Αυτό έκανε ο Σαίξπηρ, αυτό κάνουν οι ποιητές. Βάζεις τους ανθρώπους στο προσκήνιο των γεγονότων, και τότε το προσωπικό και το πολιτικό αρχίζουν να συνομιλούν και να αποκτούν νόημα μέσα από την αντιπαράθεση.” Ακόμα κι έτσι, το γεγονός ότι κατάφερε να δημιουργήσει μία καθηλωτική ταινία από το εφιαλτικό Brexit, είναι εντυπωσιακό.
Πιθανότατα αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρουσιάζει μία πλευρά της ιστορίας για την οποία σχετικά λίγα έχουν λεχθεί: Ο Cumberbatch εμφανίζεται ως ο Dominc Cummings – επικεφαλής του Vote Leave, της επίσημης κυβερνητικής καμπάνιας υπέρ του Brexit στη Μεγάλη Βρετανία και, σύμφωνα με την ταινία, ο “αρχιτέκτονας του χάους”. Στα πρώτα λεπτά της ταινίας, ο Cummings λέει στην κάμερα: “Σε κάποια παραλλαγή της ιστορίας, δεν θα είχα υπάρξει ποτέ. Αν κάποιοι από εσάς είχατε ψηφίσει διαφορετικά, αυτό δεν θα είχε συμβεί ποτέ. Όλοι ξέρουν ποιος νίκησε, αλλά αυτό που δεν ξέρουν όλοι είναι το πώς.”
Στη θύελλα αντιδράσεων που συνόδευσε την κυκλοφορία της ταινίας, ο Graham απαντά: “Πιστεύω ακράδαντα ότι η κατάλληλη στιγμή να ανεβάζεις θεατρικά έργα και να παράγεις ταινίες με ευαίσθητα πολιτικά θέματα είναι όταν βρίσκεσαι στο επίκεντρό τους.” Το Brexit δεν είναι μία έγκυρη αφήγηση του πώς ξεδιπλώθηκε το Brexit – είναι μία καλλιτεχνική εκτίμηση του τι σημαίνουν όλα αυτά.
Είναι λογικό, βέβαια, να προκαλέσει αντιδράσεις ένας θεατρικός παραγωγός που χρησιμοποιεί μία κολοσσιαία εθνική κρίση και κάνει θέμα ταινίας τους μη αποδεδειγμένους (ακόμα) ισχυρισμούς περί εγκληματικής δραστηριότητας στο Brexit. Ας μην ξεχνάμε ότι το Vote Leave βρέθηκε να έχει παραβεί τον εκλογικό νόμο λόγω υπερβολικών εξόδων, τη στιγμή που η Δίωξη Εγκλήματος ακόμα ερευνά πού βρέθηκαν οι £8.400.000 που δώρισε ο Arron Banks για ενίσχυση της εκστρατείας του Brexit…
